Studentka opowiada:

Widziałam, jak kierowca autobusu udawał, że czeka na biegnącą dziewczynę i w ostatniej chwili zatrzasnął drzwi i odjechał. Żal zrobiło się mi jej i byłam na niego wściekła!

Co powoduje, że niektórzy są tak nieżyczliwi?”

Czy takie zachowanie ma podłoże seksualne,  czy to jakaś  dewiacja…?”.

*******

             Najczęściej zauważanym zachowaniem dewiacyjnym jest ekshibicjonizm.

Prawie każda spotkała się  z sytuacją, że była zaskoczona przez pokazującego genitalia mężczyznę.

Częściej jednak stykamy się z zachowaniami motywowanymi sadystycznymi skłonnościami, zwykle nie zdajemy sobie z tego sprawy, gdyż kontekst seksualny nie jest tak jaskrawo widoczny, jak w sytuacji prezentowania przyrodzenia.

A sadyzm?

Sadyzm to cecha obecna u obu płci. Polega on na odczuwaniu rozkoszy seksualnej związanej z dominacją i podporządkowaniem sobie partnera.

Jest to potrzeba kontroli, pełnej kontroli. Daje to rozkosz seksualną.

Akt seksualny może być bez upokarzania i bólu, ale zachowanie ma się odbywać w  sposób ściśle wymagany przez dominującą osobę.

Uczucie pełnej kontroli to dla sadysty priorytet. W sadyzmie potrzeba seksualna silnie złączona jest z potrzebą władzy, mocy i dominacji.

Markiz de Sade opisywał rozkosz seksualną uzyskiwaną w czasie okrutnych praktyk okaleczania, bicia, zadawania bólu.

Sadyzm ma jednak różne formy ekspresji.

W naszej kulturze skłonności sadystyczne są najczęściej tłumione i skrzętnie skrywane.

Ujawniają one się  w pewnych sytuacjach i okolicznościach np. na meczach bokserskich („bij, zabij”), czy w zachowaniach po wypiciu alkoholu (osłabienie kontroli psychicznej).

Sadyzm (tak jak i jego lustrzane odbicie – masochizm) to podstawowy fenomen osobowości.

Skłonności sadystyczne są zazwyczaj kontrolowane przez hamulce moralne oraz przez kontrolę zewnętrzną: społeczną i prawną.

Gdy ona zawodzi, to ujawniają się te zachowania.

W warunkach „pokoju”  większości sadystycznych osób wystarczają fantazje, które połączone są najczęściej z praktykami autoerotycznymi (masturbacją). U części pojawia się pokusa „wyjścia na zewnątrz”, czyli realizacja fantazji w świecie realnym.

Jakie są tutaj warianty zachowań?

Jedną z opcji jest poszukiwanie innych o dopełniających się potrzebach. Pomocny w tym jest internet.

Bez trudu można znaleźć w Sieci adresy klubów i społeczności BDSM.

BDSM to powszechnie używany akronim określający spotykających się i realizujących sado-masochistyczne potrzeby.

W klubach BDSM odbywają się zabawy i rytuały, które często mieszczą się w ramach uzgodnienia (także sformalizowanego, pisemnego).

W tej „umowie” określone są granice praktyk.

Te „gry i zabawy seksualne” bywają ryzykowne dla zdrowia, a nawet życia.

Czy nikomu nie dzieje się krzywda, gdyż  „bawią się”  dorośli z wzajemną zgodą? Różnie…

W rzeczywistości granice między harmonią w dopełniających się dewiacjach (sadyzm/masochizm), a nadużyciem seksualnym i emocjonalnym bywają nieostre.

Tak jak bywa płynna granica między świadomą zgodą a manipulacją emocjami, dla uzyskania uległości (submisji).

Tylko część bywalców klubów SM pochodzi z patologicznych rodzin i była wykorzystywana fizycznie, emocjonalnie i seksualnie.